ZOOPSYCHOLOG

FELINOTERAPIA -

to rodzaj terapii kontaktowej w którą główną rolę odgrywa kot.

Jest to stosunkowo nowa i mało popularna forma terapii która powoli zdobywa uznanie zooterapeutów i lekarzy na  świecie.

Felinoterapia znajduje swoje zastosowanie u osób autystycznych, z zespołem Downa, z ADHD, z chorobą Alzheimera,Parkinsona, u osób niewidomych, niedowidzących, niesłyszących, nadpobudliwych, z zaburzeniami emocjonalnymi, lękowymi, u dzieci nieśmiałych, zahamowanych społecznie, osób cierpiących na artretyzm, depresje, dystrofie mięśniową, stwardnienie rozsiane, sklerozę, cukrzycę, osteoporoze, choroby psychiczne, u osób samotnych czy pacjentów szpitali, w domach opieki, domach dziecka, hospicjach, zakładach penitencjarnych.

Obcowanie z kotem poprawia funkcje motoryczne (motoryka duża i mała), poprawia komunikacje, umiejętność koncentracji uwagi, umożliwia zajęcia rekreacyjne, obniża lęk, podnosi poziom samooceny, w grupach widoczny jest spadek poczucia alienacji, izolacji, samotności i wyobcowania.

Kontakt z kotem ułatwia nawiązanie kontaktu z innymi osobami, poprawia interakcje między ludźmi, motywuje do podjecia aktywności. Dodatkowo obcowanie ze zwierzętami obniża ciśnienie krwi oraz poziom trójglicerydów i cholesterolu we krwi, obniża drażliwość, łagodzi agitację polegająca na pobudzeniu ruchowym i lęku, łagodzi objawy depresji, nerwicy. 
W domu kot w naturalny sposób odgrywa wielką rolę w integrowaniu domowników stając się codziennym, neutralnym  tematem rozmów, opowiadań, obserwacji. Uczy obowiązkowości, systematyczności, ufności, empatii, wrażliwości i delikatności. Jest partnerem zabaw, powiernikiem sekretów. 
Często samą obecnością kot odwraca uwagę od trudów dnia codziennego, stresów w szkole/pracy. Dotyk działa kojąco, mruczenie uspakaja, koi i łagodzi nerwy. Podnoszenie, głaskanie, przytulanie, karmienie, zabawa to przyjemna gimnastyka która poprawia ruchomość stawów. Zwiększa aktywnośc fizyczną i psychiczną nie tylko podczas zajęć felinoterapii ale długo po nich.